«Βρείτε τα». Αυτό το αίτημα, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις φαίνεται να κερδίζει έδαφος στις τάξεις των πολιτών, θεωρεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος ότι πρέπει να υπηρετήσουν με φλογερό ζήλο οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου. Πώς; Ξεκινώντας… προγραμματικό διάλογο εφ’ όλης της ύλης και καταλήγοντας στη συνεργασία όχι μόνο στη Βουλή, όχι μόνο στα κοινωνικά κινήματα, αλλά και στο εκλογικό επίπεδο. Θέλουν; Μπορούν; Στον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι «Εμείς θέλουμε». Το αν το μπορούν πάντως είναι ανοικτό θέμα με πολλές παραμέτρους. «Ας το προχωρήσουμε και βλέπουμε» επισημαίνουν. Χωρίς προϋποθέσεις; Κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ «υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα στην πολιτική και πρέπει να διαλέξεις με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις». Το μήνυμα απευθύνεται κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά.
Από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα δεν υπάρχει ανταπόκριση. Κάποια στελέχη του πρώτης γραμμής συμφωνούν. Θεωρούν ότι μόνο του το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κερδίσει τη Δεξιά. Ωστόσο δεν είναι αμελητέο μέγεθος το αντισύριζα ρεύμα. Παράγοντές του κατέχουν νευραλγικά πόστα στον κομματικό μηχανισμό. Ισχυρίζονται ότι μπορούμε να κερδίσουμε τη Νέα Δημοκρατία. Πού στηρίζουν την αισιόδοξη προσέγγισή τους; Αγνωστο. Και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και οι μετρήσεις το αντίθετο δείχνουν. Αυτοί όμως επιμένουν. Κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη υποψιάζονται ότι το κίνητρό τους είναι ιδιοτελές. Στο βάθος του μυαλού τους κατοικοεδρεύει η φιλοδοξία τους να πάρουν τα ηνία του κόμματος. Διαφωνούν με τις προτάσεις για συνεργασία, δεν θέλουν πάρε-δώσε με τα κόμματα της Αριστεράς, προτιμούν το Κέντρο ακόμη και στην εξτρεμιστική εκδοχή του. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένος να ισορροπήσει. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.
Κατέβαλε προσπάθεια για να επιτευχθεί η συμφωνία για την πρόταση δυσπιστίας. Η διαδικασία παραλίγο να μην ευδοκιμήσει γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή τα κόμματα που υπέγραψαν την πρόταση δυσπιστίας είχαν διαφορετικές απόψεις και ως προς τον χρόνο και ως προς το περιεχόμενο της πρότασης. Εξ αυτού του λόγου ο κ. Ανδρουλάκης είναι επιφυλακτικός. Εκτιμά ότι ένας διάλογος στην παρούσα φάση είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει διενέξεις και εκφυλιστικά φαινόμενα, ότι θα έχουμε χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, απόπειρες για διεκδίκηση προβαδίσματος, πιέσεις για αποκλεισμούς, κι αυτή η κατάσταση θα ευνοήσει το καθεστώς Μητσοτάκη που παραπαίει και ψάχνει σανίδα σωτηρίας. «Δεν πρέπει να τους την προσφέρουμε εμείς» λέει στους συνομιλητές του και συνιστά προσοχή όταν μιλάνε για το επίμαχο ζήτημα. Η άποψή του είναι ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάει αυτόνομα στις εκλογές. Ξεκαθαρίζει πάντως με κάθε ευκαιρία ότι με τη Δεξιά ξανά συγκυβέρνηση αποκλείεται. Το λέει ιδιωτικώς, το λέει και δημοσίως. Για να το ακούσει το μέγαρο Μαξίμου που τον προβοκάρει συστηματικά χαρακτηρίζοντάς τον παρακολούθημα των κομμάτων που κατέστρεψαν τη χώρα. Για να τον ακούσουν και οι πανούργοι κατεργάρηδες σύντροφοί του που έχουν εξιδανικεύσει την περίοδο του μικρομέγαλου συνασπισμού (2012-2015), τη νοσταλγούν και συμπεριφέρονται σαν να αδημονούν να υποδουλωθούν πάλι στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας.
Ο άλλος αποδέκτης του μηνύματος του Σωκράτη Φάμελλου είναι η Νέα Αριστερά. Εμμέσως πλην σαφώς την καλεί να επιστρέψει αφού η αιτία που οδήγησε στη διάσπαση (Στέφανος Κασσελάκης) έχει εξαφανιστεί. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, τόνισε («Παραπολιτικά 90,1») πως «δεν υπάρχει προοπτική επιστροφής ή προοπτική επανένωσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τίθεται κάποιες φορές στον δημόσιο διάλογο. Αυτό το οποίο υπάρχει όμως, και ως απόφαση του Συνεδρίου μας, είναι η πρότασή μας περί Λαϊκού Μετώπου» και πρόσθεσε: «Αυτή είναι μια πρόταση η οποία, αν ίσχυε τότε μία φορά, σήμερα ισχύει δέκα. Πρέπει να δουλέψουμε δέκα φορές περισσότερο για να την επιτύχουμε». Λαϊκό μέτωπο λοιπόν. Σαν κι αυτό της Γαλλίας; Μα δεν υφίσταται στην αρχική μορφή του. Μετά τη σύγκρουση της Ανυπόταχτης Γαλλίας του Μελανσόν με τους Σοσιαλιστές η προσδοκία για κάτι μεγάλο, σοβαρό, πειστικό, συμπεριληπτικό και εναλλακτικό έδωσε τη θέση της στη μαχητική αμφιβολία για το αν μπορεί η ευρύτερη Αριστερά να ξεπεράσει την κακοδαιμονία της, δηλαδή τον κατακερματισμό που τη χαρακτηρίζει από τα γεννοφάσκια της. Ουδείς μπορεί να εγγυηθεί ότι αν δουλέψουν δέκα φορές περισσότερο, όπως λέει ο κ. Χαρίτσης, θα καταφέρουν να την εξουδετερώσουν. «Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε» λένε στη Νέα Αριστερά. Ενδεχομένως να πιστεύουν ότι οι σημερινές ήττες μπορεί να γίνουν το λίπασμα για την αυριανή νίκη. Παρηγορητική αυταπάτη; Θα δείξει.
Και με την Πλεύση Ελευθερίας τι γίνεται; Είναι πρόβλημα ή μέρος της λύσης; Στον ΣΥΡΙΖΑ μιλούν για προγραμματική ασάφεια και για μονοθεματικό κόμμα. Εχουν δεν έχουν δίκιο, δεν μπορούν να αγνοήσουν τη δυναμική του. Βλέπουν την πλάτη του, είναι τρίτο στα γκάλοπ, αξιοποιεί τη συγκυρία, σημαντικό κομμάτι των θυμωμένων πολιτών επιδοκιμάζουν και την πρακτική της εντός του Κοινοβουλίου και την επιθετική ρητορική της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της έχουν δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα έχει διάρκεια; Ποιος ξέρει. Οφείλουν πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ, στη Νέα Αριστερά, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ να την υπολογίζουν.
Τάσος Παππάς
efsyn.gr