Κώστα Δημ Χρονόπουλου Πάμε σαν άλλοτε, σαν προχθές, εχθές, σήμερα και αύριο στο κλασικό νεοελληνικό ρυθμό του: «Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα», έτσι επειδή (σχεδόν) όλοι εμείς τους κάνουμε αβάντα, για να συνεχίσουν (!). Μια πολιτεία ανεκτικότητας –μέχρι παρεξηγήσεως- και μια κοινωνία που είτε αδρανεί – μιθριδατισμένη – ή αβαντάρεικομματοκατευθυνόμενη. Έτσι κάποια κ(α)λόπαιδα συνεχίζουν […]