Του Τσολάκη Πασχάλη Όταν οι πυρετοί με μάνητα με χτυπούσαν στα βράχια σαν ακυβέρνητο σκάφος, γινόσουν χέρι της μάνας με βρεγμένο πανί να ρίξεις τον άγριο πυρετό μου. Όταν με κλυδώνιζαν συθέμελα ασύμμετρες ταλαντώσεις γινόσουν χέρι του θεού που επανάφερε την ισορροπία στην ψυχή μου. Όταν άγρια κύματα ερχόντουσαν να με καταπιούν γινόσουν σωσίβια λέμβος. […]