Η διαδικασία της συζήτησης του προσχεδίου του προϋπολογισμού, που διεξάγεται κάθε χρόνο στην Βουλή, ήταν έτσι κι αλλιώς προβληματική. Παγίως η αντιπολίτευση γκρινιάζει για το ότι το προσχέδιο που κατατίθεται έχει μεγάλες αποκλίσεις από τον πραγματικό προϋπολογισμό που συζητιέται και ψηφίζεται μερικές εβδομάδες αργότερα, όπως και… για τις γενικόλογες διατυπώσεις του. Έχει συνήθως δίκιο.
Πόσο μάλλον φέτος, ενώ ήδη το προσχέδιο προϋπολογισμού κατατέθηκε. Με τις συνθήκες γεωπολιτικής αστάθειας να κρατούν καλά και το 2023 να είναι χρονιά εκλογική. Έχοντας (ορθ)ανοιχτή την πιθανότητα να στηθούν (τουλάχιστον) 2 κάλπες.
Ο προϋπολογισμός – σε τέτοιες καταστάσεις δεν συνιστά οικονομικό προγραμματισμό αλλά … άσκηση μαντικής τέχνης. Ένας συνδυασμός αστρολογίας, ταρώ και σπλαχνομαντείας ταυτόχρονα. Άλλωστε και οι προϋπολογισμοί των δύο τελευταίων ετών, αναθεωρήθηκαν πολλάκις.
Αυτά ενώ υπουργός Οικονομικών παραμένει ο Χρήστος Σταϊκούρας. Δηλαδή το στέλεχος της κυβέρνησης που ποτέ δεν έχει “πέσει μέσα” στις προβλέψεις του.Ούτε μία φορά από το καλοκαίρι του 2019 που η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Παρόλα αυτά έχει “επιβιώσει” πολιτικά, κι ας του επιφύλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ μια πρόταση μομφής το 2020.
Στον ίδιο περίπου παρονομαστή και ο Θόδωρος Σκυλακάκης. Ο αναπληρωτής υπουργός (που θα ήθελε να είναι υπουργός) και στενός, στενοτατος συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορεί να είναι φειδωλός στις προβλέψεις, συγκριτικά με τον υπουργό αλλά …εξίσου ατυχής. Έτσι το βασικό μότο του παραμένει η συνεχής κινδυνολογία για ένα ακόμη μνημόνιο, αν γίνουν περισσότερες δαπάνες από αυτές που πρέπει.
Το οικονομικό επιτελείο πάντως φρόντισε να διευκρινίσει πως στο προσχέδιο προϋπολογισμού περιλαμβάνονται όλες οι διακηρύξεις που έκανε ο πρωθυπουργός στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Περισσότερο για να μας θυμήσει ότι ο φετινός προϋπολογισμός λαμβάνει υπόψη του την πολιτική συγκυρία και ώς εκ τούτου θα είναι προεκλογικός.
Μόνο που ένας προϋπολογισμός ο οποίος περιέχει προεκλογικές διακηρύξεις, ταυτοχρονα θέλει να είναι “πιστός” στους ευρωπαϊκούς κανόνες πειθαρχίας και παράλληλα προσαρμοσμένος στις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας που το χρέος της ολοένα “φουσκώνει”, μοιάζει με την …αχλάδα. Δηλαδή έχει “πίσω την ουρά”.
Αυτή την “ουρά” θα διαπιστώσουμε σύντομα όταν θα αναλυθούν οι προβλέψεις για τις κοινωνικές δαπάνες. Ιδίως για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση. Τα πεδία δηλαδή όπου έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια κυβερνητικές παρεμβάσεις οι οποίες προκάλεσαν έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.
Εδώ δεν αναμένονται εκπληξεις, υπάρχουν βεβαιότητες. Οι μειώσεις κονδυλίων είναι δεδομένες, αν και το οικονομικό επιτελείο έχει αποδειχθεί ικανό τα προηγούμενα χρόνια να τις καλύπτει με λογιστικές αλχημείες. Αυτό παρότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουν χαλαρώσει (πρόσκαιρα μην έχετε αμφιβολίες) οι δημοσιονομικοί κανόνες…
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
news247.gr