Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός «νικητής» των σύγχρονων πολέμων; Οι μέτοχοι των εταιρειών όπλων. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο… Οι πόλεμοι στον καπιταλισμό -όπως και κάθε άλλη δραστηριότητα- είναι απλώς μια ευκαιρία για κέρδος
Για πολλά χρόνια, ακούγαμε και ξανακούγαμε το πανάρχαιο «Πόλεμος… Πάντων… Πατήρ…»… Κανένας δεν ρώτησε «ποίων πάντων;». Εμείς σήμερα ρωτάμε: «Της ζωής ή του θανάτου; Toυ κέρδους ή της φτώχειας; Για έναν καλύτερο κόσμο ή για το τέλος του κόσμου;». Ο χρόνος, πλέον, ανέδειξε τρία νέα και ξεκάθαρα Π: «Π ό λ ε μ ο ς… Π η γ ή… Π λ ο ύ τ ο υ…»! Παρά αυτό το «αόριστο»: «Πόλεμος… Πάντων… Πατήρ…».
Δεν έχουμε παρά να ξαναθυμηθούμε για άλλη μία φορά αυτά που πρέπει να θυμόμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα. Πριν οι τελευταίες, καθημερινές, εφιαλτικές απειλές για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο γίνουν πραγματικότητα. Οπότε θα είναι πια πολύ αργά…
Και θα είναι πολύ αργά γιατί δεν δώσαμε ποτέ σημασία σ’ αυτές τις αντίστοιχες παλιότερες απειλές που κάθε μέρα μάς βομβάρδιζαν σε Ανατολή και Δύση… Η διαφορά είναι μία. Τότε είχαμε ανάμεσα στα κράτη της πάλαι ποτέ Δύσης και Ανατολής, ενώ τώρα έχουμε ανάμεσα στους Μετόχους μιας Παγκόσμιας Τράπεζας. Ανταγωνισμός Μετόχων, για περισσότερες μετοχές. Oχι πόλεμος μεταξύ τους. Πόλεμος αποκλειστικά ανάμεσα στις άλλες, μικρές χώρες. Η μεγαλύτερη πηγή πλούτου των Μετόχων, στους αιώνες των αιώνων…
Τελειώνοντας και για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, πιστεύουμε ότι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα πολλά νέα παιδιά που όταν ωρίμασαν δεν τα εξευτέλισε η ορατή και «αόρατη» εξουσία. Ισως γιατί έμειναν ασυμβίβαστα, χωρίς να μπορέσει να τα εξοντώσει…
Ο φίλος μας, ο ασυμβίβαστος φοιτητής Αγγελος είναι η φωνή τους… Και έχει σήμερα να μας πει πολλά…
«Ολοι γνωρίζουμε ότι η βιομηχανία όπλων σημειώνει ρεκόρ κερδών κάθε χρόνο, αλλά ελάχιστοι φαίνεται να συνδέουν αυτό το γεγονός με τους πολέμους που… πωλούνται ως “αγώνες για δημοκρατία και ελευθερία”. Για να χρηματοδοτήσουν την ανοικοδόμηση του Ιράκ -αφού πρώτα το κατέστρεψαν- οι ΗΠΑ πήραν δάνεια στο όνομα του Ιράκ, από τον εαυτό τους.
Οταν το Ιράκ δεν μπορούσε να αποπληρώσει αυτά τα δάνεια, του δόθηκαν νέα από το ΔΝΤ, με ακόμη σκληρότερους όρους λιτότητας. Με απλά λόγια, πρόκειται για λεηλασία. Συνολικά, μεταξύ 8,8 και 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα χρήματα του πετρελαίου χάθηκαν στο πουθενά. Και φυσικά, οι ΗΠΑ είχαν ήδη θεσπίσει ασυλία για τις ξένες εταιρείες απέναντι στο ιρακινό δικαστικό σύστημα!
Ολα αυτά όμως ωχριούν μπροστά στο Αφγανιστάν, όπου οι ΗΠΑ ξόδεψαν 2,3 τρισεκατομμύρια δολάρια μέσα σε 20 χρόνια, μόνο και μόνο για να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια των Ταλιμπάν μέσα σε δύο εβδομάδες. Ολα αυτά τα χρήματα πήγαν σε αμερικανικές εταιρείες.
Ποιος είναι λοιπόν ο πραγματικός “νικητής” των σύγχρονων πολέμων; Οι μέτοχοι των εταιρειών όπλων. Αρκεί να δει κανείς πώς η μετοχή της Lockheed Martin εκτοξεύτηκε 66% σε μόλις δυόμισι χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, με παρόμοια αποτελέσματα για τη Raytheon και την Boeing. Είναι τυχαίο που εκατοντάδες στελέχη του Πενταγώνου εγκαταλείπουν κάθε χρόνο τις θέσεις τους για να δουλέψουν σε εταιρείες όπλων;
Το φαινόμενο αυτό δεν είναι καινούργιο. Οι πόλεμοι στον καπιταλισμό -όπως και κάθε άλλη δραστηριότητα- είναι απλώς μια ευκαιρία για κέρδος. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση, ένας αγώνας δρόμου για την αναδιανομή των αποικιακών λαφύρων της Ευρώπης.
Με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, η Δύση ξαναχάραξε τα σύνορα της Αυστροουγγρικής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προς όφελος των Γάλλων και Βρετανών πετρελαιάδων. Και όπως συνηθίζει η Ιστορία, επαναλήφθηκε το ίδιο σενάριο τη δεκαετία του ’90, όπου διαμέλισαν ομοίως τη Γιουγκοσλαβία για το κέρδος των εμπόρων όπλων του ΝΑΤΟ.
Αυτό δεν είναι κάτι αποκομμένο από το παρελθόν. Οφείλουμε να ξυπνήσουμε και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα – τα ίδια μοτίβα επαναλαμβάνονται και σήμερα. Ενώ οι ΗΠΑ στέλνουν φαινομενικά ατέλειωτες αποστολές όπλων αξίας δισεκατομμυρίων στο Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι της Γάζας σφάζονται μαζικά, ο Τζάρεντ Κούσνερ -γαμπρός του Ντόναλντ Τραμπ- διπλασίασε την επένδυσή του σε ισραηλινή εταιρεία που αναμένεται να κερδίσει από την παράνομη επέκταση των ισραηλινών εποικισμών, μόλις ολοκληρωθεί η εθνοκάθαρση της Γάζας.
Ενα απλό αίτημα προς τους αναγνώστες: Αφιερώστε δύο λεπτά από την ημέρα σας. Αναζητήστε δύο νούμερα: πόσο από τον εθνικό προϋπολογισμό πηγαίνει στον στρατό και πόσο σε ανθρωπιστικές ανάγκες.
Ο περίφημος Κλάουζεβιτς έκανε λάθος: ο πόλεμος δεν είναι η “συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα”- είναι “αύξηση των τριμηνιαίων κερδών με άλλα μέσα”».
Μακάρι η φωνή του φίλου μας του Αγγελου να ακουστεί από όλους τους προβληματισμένους Νεοέλληνες. Και ιδιαίτερα από όλους τους νέους της γενιάς του.
Στέφανος Ληναίος
efsyn.gr