Iσχυρό πονοκέφαλο προκαλεί στην κυβέρνηση το ζήτημα της διαδοχής στο υπουργείο Παιδείας. Η αίσθηση ότι έχουν παγώσει μεγάλες εκκρεμότητες, όπως αυτές που αφορούν την ανώτατη εκπαίδευση, γίνεται όλο και πιο έντονη. Οι διαγραφές των αιωνίων, οι συγχωνεύσεις τμημάτων – ιδρυμάτων, οι συζητήσεις του υπουργείου με τις διοικήσεις…
Πολλά ακούγονται, λίγα γίνονται. Το δίλημμα είναι πολλαπλό. Aν αλλάξει ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ποιος ή ποια θα τον διαδεχθεί; Κάποιος σκληροπυρηνικός που θα πατήσει τέρμα γκάζι α λα Κεραμέως ή θα μείνει αφ’ υψηλού και βλέποντας, όπως ο Κυριάκος Πιερρακάκης;
Ποιο από τα δύο απαιτεί η πολιτική και κοινωνική συγκυρία που, σίγουρα, δεν είναι υπέρ της κυβέρνησης και της σκληρής πολιτικής; Τελευταίο και διόλου αμελητέο, η διαχείριση της όχι τόσο καλής σχέσης των δύο τελευταίων υπουργών Παιδείας.
Είναι έντονη και καθόλου κρυφή, πια, η δυσαρέσκεια και η γκρίνια της πρώην για την καθυστέρηση του νυν σε πολλά μεγάλα θέματα. Από τα πιο καυτά, οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών που αποτελούν και δικό της νόμο. Εδώ και πολύ καιρό, η κ. Κεραμέως πιέζει να εφαρμοστεί ο νόμος και μάλιστα χωρίς εξαιρέσεις, από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, όπως προβλέπεται.
Από την άλλη, ο νέος και φιλόδοξος πολιτικός -που δεν λες ότι ευχαριστήθηκε αυτό το χαρτοφυλάκιο- ακολουθεί διαφορετικούς ρυθμούς, δείχνει πιο διαλλακτικός με τις πρυτανικές αρχές και έστω άτυπα προσπαθεί ακόμα να κρατήσει ισορροπίες, τις οποίες δεν βρίσκει σοβαρό λόγο να χαλάσει. Είναι άλλης πολιτικής σχολής, άλλης στρατηγικής.
Πρώτα θέλει να κερδίσει εντυπώσεις και μετά να μετρήσει το πολιτικό κόστος σε επόμενες αποφάσεις. Εντελώς διαφορετικά δηλαδή από την Κεράμεια πολιτική «μπαμ και κάτω», που άλλοτε βολεύει, άλλοτε όχι. Και αυτή την περίοδο η κυβέρνηση προσπαθεί να λύσει δύσκολο γρίφο…
Άννα Ανδριτσάκη – Εφ.Συν.